Wspólnota Dorosłych Dzieci Alkoholików
poprzednia strona





Diakonia wyzwolenia, która gromadzi się na spotkaniach przy Stanicy Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w Przemyślu, organizuje co roku dla chętnych spotkanie formacyjne. Podczas ostatniego poruszony został temat dorosłych dzieci alkoholików (DDA). Zaprezentowano krótki film, a po nim była dyskusja na ten temat. Zadawaliśmy sobie pytania: Czy bycie DDA to wstyd i przegrane życie? Czy jest jakieś wyjście z tego zaklętego koła? Czasami Pan Bóg dopuszcza w naszym życiu takie doświadczenia, ale też daje nam szansę by z nich wyjść i żyć. W tym numerze przedstawiamy Czytelnikom, jak wygląda spotkanie samopomocowe dla dorosłych dzieci alkoholików, czym jest wspólnota DDA, prezentujemy 12 Kroków DDA oraz 12 Tradycji DDA. Zamieszczamy także dwa świadectwa. Na stronie www.dda.pl można znaleźć kontakt do takiej grupy - najbliższej miejsca zamieszkania zainteresowanego.

Większość spotkań ma charakter otwarty (może w nich uczestniczyć każdy chętny), niektóre grupy jednak spotykają się na mitingach zamkniętych, tzn. przeznaczonych tylko dla członków wspólnoty DDA (czyli osób, które zdecydowały, że chcą do niej należeć). Miting trwa zwykle około dwóch godzin i dzieli się na dwie części połączone krótką przerwą. Zarówno czas trwania spotkań, jak i ich przebieg mogą się nieznacznie różnić w zależności od grupy i panujących w niej preferencji. W trakcie pierwszej części czytane są zasady oraz podstawowe materiały "Programu 12 Kroków". Czas przed przerwą wypełniają najczęściej swobodne wypowiedzi, w których uczestnicy dzielą się swoimi bieżącymi doświadczeniami, troskami, radościami itp. Druga część dotyczy już pracy nad wybranym krokiem.
Spotkanie moderowane jest przez osobę prowadzącą, która czuwa nad przebiegiem mitingu, nad przestrzeganiem zasad oraz udziela głosu chętnym. Prowadzący nie posiada żadnych specjalnych przywilejów (zakres jego kompetencji opisują tzw. "Tradycje") - jest to osoba wybierana cyklicznie spośród członków grupy lub, gdy zajdzie taka potrzeba, po prostu pierwsza chętna. Po rozpoczęciu spotkania osoba prowadząca zapyta czy jest ktoś nowy, a jeśli tak, to czy osoba ta identyfikuje się z przeczytanym problemem oraz czy chciałaby zostać przyjęta do wspólnoty. Decyzję można podjąć od razu lub przesunąć ją na później (z wyjątkiem mitingów zamkniętych, w których uczestniczą tylko osoby przyjęte już do wspólnoty). Po wyrażeniu chęci przynależenia do wspólnoty DDA, nowo przybyła osoba staje się jej członkiem i może uczestniczyć we wszystkich spotkaniach samopomocowych grup wsparcia DDA na całym świecie.
W pracy wspólnoty DDA obowiązują następujące zasady: anonimowość, niewynoszenie na zewnątrz spraw poruszanych na mitingu, mówienie wyłącznie o własnych doświadczeniach i przeżyciach (nieteoretyzowanie), nieprzerywanie wypowiedzi innych osób, niezadawanie pytań, niekrytykowanie. Wspólnota utrzymuje się ze składek i nie przyjmuje dotacji z zewnątrz. Zebrane pieniądze przeznaczane są na opłacenie sali, kupno herbaty i ciastek. Grupa co jakiś czas wybiera spośród siebie skarbnika, który przechowuje zebrane środki i dba o uregulowanie opłat.

Wspólnota DDA jest miejscem (programem) stworzonym po to, aby ułatwić Ci zidentyfikowanie kłopotliwych obszarów Twojego bieżącego życia (np. praca, związki, intymność, itp.) oraz żeby dopomóc Ci w zrozumieniu, skąd Twoje problemy pochodzą i jak sobie z nimi radzić. DDA jest programem zmian. Jest również programem rozpoznawania sytuacji złego traktowania i zaniedbywania Ciebie w przeszłości, ale to nie wszystko. Może Ci pomóc dostrzec, jak złe traktowanie wpłynęło na Ciebie, czego nauczyłeś się o sobie i o świecie oraz jak niszczący wpływ na Twoje obecne życie mają przekonania nabyte na skutek tamtych doświadczeń. W pewnym sensie program DDA jest nauką modlitwy o "pogodę ducha - abym godził się z rzeczami, których nie mogę zmienić, odwagę - abym zmieniał rzeczy, które mogę zmienić i o mądrość - abym odróżniał jedne rzeczy od drugich". Uznając prawdę o naszym wczesnym życiu, uwalniamy się od ciężaru kłamstwa, konieczności milczenia na temat naszych rodzinnych tajemnic. Przecież nie możemy zmienić tego, co było. Odwaga zmieniania w moim dzisiejszym życiu rzeczy, które mogę zmienić, jest bardzo istotna. Część tej odwagi przychodzi po prostu z wiedzy, że zmiany są możliwe. Ucząc się, rzeczywiście uzyskuję możliwość wyboru. Nauka, jak rozpoznawać możliwości i dokonywać wyborów, jest ważną częścią zdrowienia w DDA.
Dzieci są naturalnymi uczniami. Uczą się na wiele sposobów - przez doświadczenie, obserwację i od ludzi wokół nich. Wszyscy ci ludzie są ich nauczycielami. W naszych alkoholowych i dysfunkcyjnych rodzinach nauczyliśmy się wielu rzeczy o świecie, o ludziach i o nas samych. Nie wszystko to jednak jest prawdą i wiele z tego, czego się nauczyliśmy, jest dla nas szkodliwe i bolesne. Niektórzy nauczyli się, że są źli, inni, że są jak gdyby w ciągłej podróży lub że mogą być używani jak worek treningowy, fizycznie lub uczuciowo. Jeszcze inni nauczyli się, że są zawsze odpowiedzialni za wszystko, co się nie udaje albo że są całkowicie samotni. Wielu nauczyło się, że muszą "zarobić" na każdą miłość, jaką mogą spotkać na swojej drodze. Większość z nas nauczyła się, że nie jesteśmy "wystarczająco dobrzy", albo że jesteśmy bezwartościowi, a wielu nauczyło się, że właściwie nie istnieją. Dzieci, które wyrosły w zdrowo funkcjonujących, emocjonalnie bezpiecznych domach uczyły się rzeczy, których my nie mieliśmy szans się nauczyć. Wiele rzeczy można się nauczyć poprzez bezpośrednie oddziaływanie w prawidłowej rodzinie, takiej, jakiej nigdy nie mieliśmy; są to rzeczy potrzebne do prawidłowego funkcjonowania oraz fizycznego i emocjonalnego zadbania o siebie w dorosłym życiu.
Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, że mamy jakiekolwiek prawa, jak się bronić, jak powiedzieć "nie", jak bawić się i żartować, jak to jest czuć się bezpiecznie. Niektórzy z nas nigdy się nie nauczyli, jak prawidłowo jeść, gotować, sprzątać lub organizować sobie pracę i że obietnice są po to, aby je dotrzymywać. Większość z nas nigdy się nie nauczyła, że sami w sobie przedstawiamy jakąkolwiek wartość. Zadaniem DDA jest uwolnienie nas od tego, co poznaliśmy w dzieciństwie, a co jest bolesne i szkodliwe dla nas i dla innych, a także dopomożenie w wykryciu tych spraw. W naszej wspólnocie odnajdujemy to, czego nie udało nam się znaleźć w dzieciństwie, aby dać sobie sposobność zapoznania się z tym w dorosłym życiu. DDA uczy nas, jak przerwać cykl przemocy, emocjonalnego wykorzystywania lub zaniedbywania, tak aby nie przenosić tego na nasze dzieci i na ich dzieci. W DDA uczymy się, jak żyć w zdrowy sposób, z pożytkiem dla siebie zamiast przeciw sobie.




Eleuteria nr 91, 3/2012


początek strony