W procesji powinien być niesiony krzyż i Biblia. Można również nieść diecezjalną Księgę Czynów Wyzwolenia. W Wieczerniku Jana Pawła II, niesiona jest pierwsza Księga Czynów Wyzwolenia oraz Krzyż Krucjaty, przy którym odbywają się czuwania.

Śpiew na rozpoczęcie: "Głoś imię Pana"

Obrzędy wstępne

Celebrans: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Wszyscy: Amen.

C: Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

W: I z duchem twoim.

Wprowadzenie

C: "Głoś imię Pana" - zostaliśmy wezwani do życia, które samo z siebie ogłasza wielkie dzieła Boże. Takie życie jest służbą, diakonią, wobec każdego: tego, kto jest blisko Boga, i tego, kto Go zapomniał albo zagubił. Bóg daje nam bowiem realną szansę na życie sensowne, uczciwe, dobre pod każdym względem. Nabożeństwo, które rozpoczynamy, niech doda nam radości z podjęcia Bożej drogi w naszym osobistym życiu.

Za chwilę wysłuchamy świadectw, a po nich usłyszymy trzy fragmenty wypowiedzi Ojca Świętego. Ukażą nam one, jaki jest sens naszej posługi wobec braci, jaka perspektywa jest przed nami, gdy idziemy za Chrystusem, naszym Panem.

Następnie usłyszymy Ewangelię. Odpowiemy na Dobrą Nowinę modlitwą oraz podejmiemy czyn miłości wobec ludzi potrzebujących naszej modlitwy, postu i naszego stylu życia, wolnego od lęku i zakłamania - decyzję włączenia się w szeregi członków Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. "Bóg powierza człowieka człowiekowi".

Kolekta

C: Módlmy się. Panie, nasz Boże, Jezus Chrystus pouczył swoich uczniów, że nie mają dawać się obsługiwać, lecz służyć braciom, - daj, abyśmy byli roztropni w działaniu, * przyjacielscy dla wszystkich i wytrwali w modlitwie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W: Amen.

Świadectwa

Słowo Jana Pawła II

1. Z encykliki Jana Pawła II o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego Evangelium vitae:

Każdy człowiek jest "stróżem swego brata", ponieważ Bóg powierza człowieka człowiekowi. I właśnie w perspektywie tego zawierzenia Bóg obdarza każdego człowieka wolnością, w której istotne znaczenie ma wymiar relacyjny. Wolność jest wielkim darem Stwórcy, jako że ma służyć osobie i jej spełnieniu, które dokonuje się przez dar z siebie i otwarcie się na drugiego człowieka (EV 19).

2. Z adhortacji apostolskiej Jana Pawła II o powołaniu i misji świeckich w Kościele Christifideles laici:

Odpowiedzialność za służenie społeczeństwu - ściśle połączona z odpowiedzialnością za służbę osobie - jawi się jako ogólne zadanie ożywiania duchem chrześcijańskim porządku doczesnego, co stanowi powołanie katolików świeckich, każdego zgodnie z jego własnym sposobem życia (ChL 39).

3. Z adhortacji apostolskiej Jana Pawła II o zadaniach rodziny w świecie współczesnym Familiaris consortio:

W społeczeństwie wstrząsanym i rozbitym przez napięcia i konflikty, wynikające z gwałtownego ścierania się różnych indywidualizmów i egoizmów, dzieci powinny nabyć nie tylko poczucie prawdziwej sprawiedliwości, która jedyna prowadzi do poszanowania godności osobistej każdego człowieka, ale także i tym bardziej poczucie prawdziwej miłości, jako postawy szczerej troski i bezinteresownej służby wobec drugich, a zwłaszcza najbiedniejszych i potrzebujących. Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą uspołecznienia: w niej, jako we wspólnocie miłości, uczynienie z siebie daru jest prawem, nadającym kierunek i warunkującym wzrost (FC 37).

Śpiew: Alleluja. Syn Człowieczy przyszedł, aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (por. Mt 20, 28).

Ewangelia:

J 13, 1-15

Myśli do homilii

1. "Człowiek nie może odnaleźć się w pełni inaczej, jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego" (KDK 24c). Trzeba odnaleźć fundament naszego człowieczeństwa w sobie samym! Ten, kto chce tylko otrzymywać, zawsze będzie miał za mało, zawsze czegoś mu będzie brakowało. I będzie w sercu nosił zazdrość, pretensje, żale do zagrożeń współczesnego świata.

2. Każdy człowiek jest stworzony na obraz Boga i jako osoba jest powołany do miłości - realizowania siebie w dawaniu siebie. Sposób życia oparty o umiejętność dawania siebie innym, obdarowywania ich tym, czego oni naprawdę potrzebują, daje najgłębszą radość osobistą, daje również pokój społeczny, bo przekreśla konflikty u samego ich źródła, jakim jest ludzki egoizm.

Znamy opowieść o niebie, gdzie każdy otrzymuje do jedzenia łyżkę o bardzo długim trzonku. Sam nie może jej włożyć do ust, ale może karmić osobę po przeciwnej stronie stołu. Na tym właśnie polega sztuka życia, żeby wzajemnie dostrzegać potrzeby bliźniego. Do tego jesteśmy stworzeni. O tym mówi Pismo święte i nauczanie Kościoła. Cytowaliśmy przed chwilą kilka wypowiedzi Ojca Świętego przypominających nam o tym.

3. Umywanie nóg to lekcja, którą podczas Ostatniej Wieczerzy dał Chrystus nie tylko apostołom zgromadzonym w Wieczerniku, ale wszystkim pokoleniom swych uczniów - aż po dzień dzisiejszy. Sam Bóg pochyla się przed człowiekiem, aby mu służyć. A potem Bóg powierza człowieka człowiekowi.

4. Każdy człowiek ma przynajmniej jakiś jeden dar, którym może pomóc innym. Jest to dziedzina życia, w której realizuje swoje powołanie, swoją życiową misję. Trzeba to umieć odkrywać na każdym etapie życia, ale w sposób szczególny w okresie wchodzenia w życie dorosłe. Po odnalezieniu swego powołania życiowego ważne jest potwierdzanie go i odnawianie w codzienności, każdego dnia na nowo.

5. Jednak dzisiaj mamy okazję szczególną, żeby wyrazić swoją troskę o innych. Wiemy dobrze, że o przyszłości nas wszystkich kiedyś zadecyduje pokolenie dzisiejszej młodzieży, młodych ludzi, którzy dziś uczą się sztuki życia. Świat podpowiada, że na wzór fast food (szybkiego jedzenia) w MacDonaldzie, można tę umiejętność łatwo posiąść łykając pigułkę, zaciągając się dymem czy poprawiając sobie nastrój sfermentowanym napojem.

Wasi rówieśnicy, czy też Wasze dzieci, są pod wielką presją: musisz kupić, musisz ubrać się w ten sposób, musisz wypić! A może zamiast moralizować, pouczać o szkodliwości pewnych starych czy nowych obyczajów - lepiej dać świadectwo "nowej kultury". A jakże liczna jest rzesza tych, którzy dali się oszukać błyskotkom, które uwiodły ich do krainy obdartych z ludzkiej godności.

6. Bóg powierza człowieka człowiekowi. Czy możesz mieć nadzieję na prawdziwe, pełne, obfite (J 10) życie, jeśli nie wyciągniesz pomocnej ręki do swych braci i sióstr?

Nasza decyzja abstynencji to właśnie owa wyciągnięta pomocna dłoń. Tak możemy wyrazić naszą troskę, naszą miłość wobec tych ludzi. Może to są nam bardzo bliskie osoby, a może dalsze. Jednak sprzeciwianie się obyczajom i przymusowi wewnętrznemu używania czegokolwiek, co może zniewolić człowieka, daje tę małą przestrzeń wolności, która pomaga ludziom o osłabionej przez nałóg woli.

7. Jest to również wyraz naszej posługi wobec konkretnych ludzi i wobec całego społeczeństwa. Taka służba wymaga ofiary i prowadzi drogą trudu, a nawet cierpienia. Ten trud jest dowodem wartości czynu. To, co nie kosztuje, niewiele jest warte. Dlatego podjęcie abstynencji jest wyrazem cennej posługi dla innych.

Śpiew: "Chrystus zwyciężył"

Modlitwa powszechna

C: Bóg powierza człowieka człowiekowi. Obejmijmy w modlitwie naszą troską siostry i braci, potrzebujących naszych otwartych serc. Wołajmy o moc Ducha Świętego, abyśmy mogli im służyć:

C: W rodzinach naszych, wśród najbliższych, z którymi mieszkamy.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: W środowiskach pracy.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: W naszych szkołach, wśród nauczycieli i kolegów.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: Na uczelniach, wśród profesorów i studentów.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: W miejscu zamieszkania, wśród sąsiadów.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: W naszej Ojczyźnie i całej Europie.

W: Dodaj mocy nam, o Panie.

C: Ojcze nasz.

Celebrans zachęca do wyrażenia postawy miłości i służby wobec ludzi poddanych niewoli zakłamania, lęku, nieposzanowania życia, poniżania ludzkiej godności przez składanie deklaracji Krucjaty i przez odnowienie wcześniej złożonych zobowiązań. Osoby składające deklaracje idą środkiem wzdłuż szpaleru członków Krucjaty stojących z wyciągniętymi rękoma w geście modlitwy wstawienniczej.

Śpiew: "Serce wielkie nam daj" i inne

Modlitwa Krucjaty Wyzwolenia Człowieka odmawiana przez wszystkich. W mniejszym zgromadzeniu modlitwa przeplatana aklamacjami może być czytana przez celebransa i przez osoby zaangażowane w diakonie.

C: Niepokalana, Matko Kościoła! Wpatrując się w Ciebie, jako wzór Człowieka w pełni odkupionego i wyzwolonego, i dlatego przez miłość bezgranicznie oddanego w Duchu Świętym Chrystusowi, uświadamiamy sobie wieloraką niewolę, w której są uwikłane nasze serca. Pragnąc w pełni wyzwolić siebie i podać rękę naszym braciom oczekującym objawienia się w nich wolności synów Bożych, zbliżamy się do Ciebie i oddajemy się Tobie, aby razem z Tobą, mocą tego samego Ducha, który bez przeszkód działał w Tobie, pełniej zrealizować swoją wolność w oddaniu się Chrystusowi, a przez Niego Ojcu. Synowi Twojemu nas oddawaj.

W: Synowi Twojemu nas oddawaj.

Członek Diakonii: W Twoje ręce składamy przyrzeczenia abstynencji od alkoholu i postanowienie całkowitego uniezależnienia się od niego, abyśmy mogli swoją wolnością wyzwalać naszych braci, którzy nie mogą już wyzwolić się o własnych siłach. Pragniemy przez ten czyn miłości podać rękę i służyć naszym bliźnim tak jak Chrystus, który z miłości ku nam uniżył samego siebie przyjąwszy postać sługi.

C: Synowi Twojemu nas oddawaj.

W: Synowi Twojemu nas oddawaj.

CD: Oddajemy Ci całe dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka pragnąc, aby było ono Twoim dziełem i narzędziem w Twoim ręku dla wyzwolenia narodu.

C: Synowi Twojemu nas oddawaj.

W: Synowi Twojemu nas oddawaj.

CD: Chcemy razem z Tobą i z oddanym Ci całkowicie papieżem Janem Pawłem II stanąć pod krzyżem Chrystusa wyznając, iż tylko zjednoczenie z Nim w miłości, której wyrazem jest ofiara, może wyzwolić życiodajną i macierzyńską moc dla ratowania tych, którzy stali się niewolnikami dlatego, że utracili zdolność miłowania, czyli posiadania siebie w dawaniu siebie.

C: Synowi Twojemu nas oddawaj.

W: Synowi Twojemu nas oddawaj.

C: Święty Stanisławie, biskupie i męczenniku, patronie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, natchnij nas odwagą w dawaniu świadectwa i męstwem w obliczu trudności i prześladowań, abyśmy bez lęku pracowali nad odbudową ładu moralnego w naszej Ojczyźnie. Święty Stanisławie, módl się za nami.

W: Święty Stanisławie, módl się za nami.

C: Święty ojcze Maksymilianie, naucz nas miłować braci aż do ofiary z siebie. Święty Maksymilianie, módl się za nami.

W: Święty Maksymilianie, módl się za nami.

Amen (trzykrotne, jak na zakończenie Modlitwy Eucharystycznej).

Zakończenie

C: Pan z wami.

W: I z duchem twoim.

C: Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec, i Syn, i Duch Święty.

W: Amen.

C: Idźcie w pokoju Chrystusa.

W: Bogu niech będą dzięki.

Śpiew - pieśń roku. Można zastosować uroczyste błogosławieństwo ewangeliarzem na misję głoszenia Ewangelii wyzwolenia.