Bogaty Młodzieniec
Godzina Odpowiedzialności i Misji
Nabożeństwo na Dni Wspólnoty Oazy Żywego Kościoła 2003 poprzednia strona

W procesji powinien być niesiony krzyż i ewangeliarz. Można również nieść diecezjalną Księgę Czynów Wyzwolenia. W Krościenku, w Wieczerniku Jana Pawła II, niesiony jest Krzyż Krucjaty, przy którym odbywają się czuwania.

Śpiew na rozpoczęcie: "My chcemy Boga".

Powitanie:

Celebrans: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!

Wszyscy: Amen.

C: Miłość Boga Ojca...

W: I z duchem twoim.

Wprowadzenie
(w tych lub podobnych słowach):

Nim zostaniemy rozesłani, by udać się w drogę powrotną, chciejmy przyjąć posłanie do naszych środowisk. W tym nabożeństwie Dnia Wspólnoty chcemy podjąć odpowiedzialność za teraźniejszy i przyszły kształt naszego życia społecznego. Odpowiedzialność za to, czy dziedzictwo wiary i chrześcijańskiej postawy moralnej, przekazane nam przez ojców, będzie przez nas nie tylko zachowane, ale pomnożone i przekazane tym, którzy są od nas młodsi.

Ewangelia Chrystusowa zawsze była nowością dla słuchających i stawiała wysokie wymagania. Niosła jednak równocześnie moc wyzwalającą człowieka z utartych w społeczeństwie nawyków i nacisków, by w nich trwać.

Módlmy się, abyśmy odważnie świadczyli o tej wolności, którą nam przynosi podjęcie wymagań Ewangelii.

Dzisiaj będziemy wzywać wstawiennictwa patronów Krucjaty oraz nowych świętych polskich. Są oni dla nas wzorem radykalizmu ewangelicznego, który objawia się w miłosierdziu wobec bliźnich potrzebujących pomocy.

Kolekta (śpiewana):

C: Módlmy się. Panie, Boże nasz, Królu nieba i ziemi, prowadź i uświęcaj, rządź i władaj dzisiaj naszymi sercami i ciałem, naszym uczuciem, mową i czynem, wedle Twojej woli i do wypełniania Twoich przykazań - abyśmy przy Twojej pomocy mogli osiągnąć zbawienie i wolność teraz i na wieki. Przez naszego Pana...

W: Amen.

Komentarz:

Zanim wysłuchamy świadectw osób, które tutaj są z nami, wysłuchajmy świadectwa o życiu św. Stanisława - biskupa, męczennika, patrona ładu moralnego, patrona Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. W tym roku świętujemy 750 rocznicę jego kanonizacji. Popatrzmy, w jaki sposób realizował on w swoim życiu radykalizm, zgodny z Ewangelią.

Św. Stanisław żył w latach 1036-1079. Od początku był poświęcony Bogu przez swoich rodziców. Był człowiekiem wykształconym i kompetentnym w podejmowanych z wielką pasją zadaniach. W wieku 36 lat został biskupem. Był dobrym, dojrzałym pasterzem, człowiekiem modlitwy, pokoju i zaangażowania, wielkiej odpowiedzialności, dynamizmu. W służbie Bogu, ludziom oddał całego siebie, bez reszty.

Niezłomnie i mężnie stawał w obronie krzywdzonych przez władzę królewską. Jego zdecydowany sprzeciw wobec niemoralnego postępowania króla Bolesława Śmiałego spowodował, że nazwano go zdrajcą. Został zabity przez króla, stając się świadkiem prawdy, obrońcą godności człowieka, świętości małżeństwa, której bronił.

Krucjata Wyzwolenia Człowieka została ogłoszona i pobłogosławiona przez Ojca Świętego w 900-lecie męczeńskiej śmierci św. biskupa Stanisława. Została oddana św. Stanisławowi, przy jego grobie w katedrze wawelskiej 9 maja 1979 r. już na początku swego istnienia, jako jednemu ze swoich patronów. Tam ojciec Franciszek przekazał Podręcznik Krucjaty przedstawicielom Episkopatu. Kamień węgielny pod budowę kościoła-wotum, będący znakiem wiary członków Krucjaty, wzięty był z wawelskiej katedry.

W modlitwie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, wzywając św. Stanisława, prosimy: "Natchnij nas odwagą w dawaniu świadectwa i męstwem w obliczu trudności i prześladowań". Dziś Ojciec Święty wzywa nas, byśmy pracując nad przemianą oblicza polskiej ziemi pamiętali o wolności opartej na prawach Dekalogu i przestrzega przed zagrożeniami płynącymi z wolności pozbawionej norm moralnych. Święty Stanisław uczy nas być ludźmi sumienia, kształtowanego według Bożych przykazań. Wtedy możemy stać na straży ładu moralnego. Uczy nas również odwagi potrzebnej w codziennych sytuacjach życiowych, byśmy postępowali jak wolni ludzie i nie bali się upominać o wartości wszędzie tam, gdzie jesteśmy.

Teraz posłuchamy świadectw - niech nasi bracia i siostry ubogacą nas i umocnią na drodze radykalizmu życia, ku dojrzałości uczniów Chrystusa, na drodze wiary konsekwentnej i chrześcijańskiego świadectwa w różnych obszarach naszego życia osobistego, rodzinnego i społecznego.

Świadectwa powinny być tak dobrane, aby pokazały radykalizm postaw chrześcijańskich: np. w dziedzinie czystości, trwania na straży życia, zaangażowania społecznego, abstynencji, zawierzenia Bogu w trudnej sytuacji życiowej w małżeństwie i rodzinie, w środowisku studiów, pracy, w sprawach materialnych itp. Świadectwa najlepiej przeplatać krótkimi, dobranymi śpiewami, np. kanonami: Misericordias Domini; Salvator mundi salva no; Nie bój się, nie lękaj się; Szukajcie wpierw Królestwa Bożego.

Komentarz: Powstańmy i otwórzmy serca na przyjęcie Ewangelii. Wzywajmy Ducha Świętego, by jej światło rodziło w nas życie.

Śpiew: "Alleluja. Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości. Alleluja!"

Ewangelia: Mt 19, 16-22 (Przypowieść o bogatym młodzieńcu).

Homilia:

Bogaty młodzieniec odszedł smutny, bo choć zachowywał przykazania, żal mu było zrezygnować ze swoich przywiązań, zwyczajów, do których może miał prawo, ale nie dawało to ani jemu, ani otoczeniu szczęścia...

Wykorzystać życiorysy nowych świętych: św. Józefa S. Pelczara i św. Urszuli Ledóchowskiej oraz św. Stanisława.

Inne myśli:

- chrześcijańska dojrzałość to przekraczanie formalnego minimalizmu;

- przykład życia sługi Bożego Ojca Franciszka Blachnickiego - człowieka wiary konsekwentnej;

- zasada fos-dzoe: jedności życia z otrzymanym światłem;

- ludzie, którzy chcą odnawiać obyczaje, odbudowywać ład moralny, dawać świadectwo Chrystusowi, muszą zdobyć się na ten krok radykalizmu wiary, nadziei i miłości;

- czas świadków i ludzi prawego sumienia;

- wolni i wyzwalający przez wiarę i miłość;

- kim chcemy być: zadowolonymi z siebie minimalistami czy uczniami Chrystusa oddającymi Mu to, do czego nas wzywa;

- świadectwo życia Jana Pawła II;

- słowa często wypowiadane przez Ojca Świętego: "Nie lękajcie się" - co to dla nas znaczy, sens Krucjaty Wyzwolenia Człowieka - krótko.

- program zawarty w herbie Krucjaty i zawołaniu "nie lękajcie się" - wspólnota przyjmująca pewien styl życia. Modlitwa i post. Skuteczność świadectwa nowej kultury.

Śpiew: "Szukajcie wpierw Królestwa Bożego" lub "Nie bój się, nie lękaj się".

Modlitwa powszechna:

C: Pierwszą naszą odpowiedzią na Słowa Ewangelii niech będzie modlitwa, a potem konkretny czyn. Dlatego, świadomi odpowiedzialności za przyszły kształt życia społecznego w naszym narodzie, módlmy się do Boga, Ojca wszystkich pokoleń, w jednym Duchu Świętym, który nas tu zgromadził:

- Za wstawiennictwem św. Józefa S. Pelczara módlmy się za Kościół święty, aby wnosił Ewangelię Chrystusową w życie każdego narodu i we wszystkie dziedziny kultury.